Na tegorocznym Warsaw Gallery Weekend BWA Warszawa pokaże wystawę „Plotkarze” z udziałem Philippa Guflera (DE, 1989), Karola Radziszewskiego (PL, 1980) i Jaanusa Sammy (EE, 1982). Ich praktyka artystyczna oparta jest na badaniach materiałów archiwalnych dotyczących kluczowych postaci i wydarzeń, które rozsadzają heteronormatywne postrzeganie przeszłości. Każdego z nich też interesują nieco inne wątki; Karol Radziszewski koncentruje się na queerowej historii Polski i krajów Europy Środkowo-Wschodniej, a Phillip Gufler swoich ojczystych Niemiec i Holandii, gdzie obecnie mieszka. Jaanusa Sammę zajmuje za to historia mieszkańców i mieszkanek krajów bałtyckich. Na wystawie zobaczymy malarstwo, tkaninę i grafiki, na których przedstawione zostały wątki z życia postaci queerowego uniwersum: Erica Stenbocka (UK, 1860 – 95), Charlotte Charlaque (DE, 1892 – USA, 1963), Toniego Ebela( DE, 1881 – GDR, 1961), Elisara von Kupffer (EE, 1872 – CH, 1942) i Stanisławy Walasiewicz (PL, 1911 – USA, 1980).
tekst: Léon Kruijswijk

Philipp Gufler (Niemcy/Holandia) w swojej praktyce wykorzystuje różne media, w tym sitodruki na tkaninach i lustrach, książki artystyczne, performanse i instalacje wideo. Na potrzeby instalacji wideo Projection on the Crisis (2014) rozpoczął badania w samoorganizującym się archiwum Forum Queeres Archiv München, którego Gufler stał się aktywnym członkiem. Ludzkie ciało jest również centralnym punktem jego praktyki, zajmując ważne miejsce w serii luster drukowanych sitodrukiem oraz w instalacji wideo The Responsive Body (2019). W swoich tkaninach sitodrukowych Gufler nawiązuje do artystów, pisarzy, czasopism i utraconych przestrzeni queer. Jego prace były prezentowane w takich instytucjach jak Kunsthalle Mainz; Museum Brandhorst, Monachium; Haus der Kunst, Monachium; Neuer Aachener Kunstverein, Akwizgran; Centraal Museum, Utrecht; Kunstverein Düsseldorf; De Aeliers, Amsterdam; Schwules Museum w Berlinie.

Karol Radziszewski (ur. 1980, Polska) jest artystą multidyscyplinarnym, działającym w obszarze filmu, malarstwa, fotografii i instalacji. Jego oparta na archiwach metodologia przecina wiele kulturowych, historycznych, religijnych, społecznych i genderowych odniesień. Od 2005 roku jest wydawcą i redaktorem naczelnym DIK Fagazine, a w 2015 roku założył Queer Archives Institute. Jego prace były prezentowane w takich instytucjach jak Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Warszawa; Whitechapel Gallery, Londyn; Kunsthalle Wien, Wiedeń; New Museum, Nowy Jork; Phoenix Art Museum, Phoenix; Walker Art Center, Minneapolis; VideoBrasil, São Paulo; Tokyo Photographic Art Museum, Tokio; Kunsthaus Graz, Graz; Muzeum Współczesne Wrocław, Wrocław; Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa i Muzeum Sztuki w Łodzi. Brał udział w kilku międzynarodowych biennale, w tym PERFORMA 13 w Nowym Jorku, 7. Biennale w Goeteborgu, 14. Triennale Bałtyckim i Biennale Teatralnym w Wenecji.

Jaanus Samma (ur. 1982) jest artystą wizualnym mieszkającym w Tallinie. Ukończył Estońską Akademię Sztuk Pięknych z tytułem licencjata w dziedzinie grafiki (2005) i magistra sztuk pięknych (2009). Jego dorobek obejmuje fotografie, instalacje i wideo, których tematyka opiera się na badaniu przestrzeni miejskiej i jej subiektywnych doświadczeniach. Z biegiem lat jego zainteresowania przesunęły się w kierunku gender studies, badając reprezentacje męskiej seksualności i sposoby jej przedstawiania za pomocą środków artystycznych. Interesuje się historią, etnografią i muzealnictwem, a także narracjami stosowanymi na przecięciu tych trzech dziedzin. Jego prace były prezentowane w takich instytucjach jak Kumu Art Museum w Tallinie; Nomas Foundation w Rzymie; Kiasma w Helsinkach; HKW w Berlinie; Muzeum Sztuki w Malmo; Narodowe Muzeum Sztuki Współczesnej w Atenach (EMST); Meet Factory w Pradze. Samma reprezentował Estonię na 56. Biennale w Wenecji i uczestniczył w kilku międzynarodowych biennale, w tym w 2. Międzynarodowym Biennale Sztuki Współczesnej w Rydze.

POBIERZ KATALOG

Na tegorocznym Warsaw Gallery Weekend BWA Warszawa pokaże wystawę „Plotkarze” z udziałem Philippa Guflera (DE, 1989), Karola Radziszewskiego (PL, 1980) i Jaanusa Sammy (EE, 1982). Ich praktyka artystyczna oparta jest na badaniach materiałów archiwalnych dotyczących kluczowych postaci i wydarzeń, które rozsadzają heteronormatywne postrzeganie przeszłości. Każdego z nich też interesują nieco inne wątki; Karol Radziszewski koncentruje się na queerowej historii Polski i krajów Europy Środkowo-Wschodniej, a Phillip Gufler swoich ojczystych Niemiec i Holandii, gdzie obecnie mieszka. Jaanusa Sammę zajmuje za to historia mieszkańców i mieszkanek krajów bałtyckich. Na wystawie zobaczymy malarstwo, tkaninę i grafiki, na których przedstawione zostały wątki z życia postaci queerowego uniwersum: Erica Stenbocka (UK, 1860 – 95), Charlotte Charlaque (DE, 1892 – USA, 1963), Toniego Ebela( DE, 1881 – GDR, 1961), Elisara von Kupffer (EE, 1872 – CH, 1942) i Stanisławy Walasiewicz (PL, 1911 – USA, 1980).
tekst: Léon Kruijswijk

Philipp Gufler (Niemcy/Holandia) w swojej praktyce wykorzystuje różne media, w tym sitodruki na tkaninach i lustrach, książki artystyczne, performanse i instalacje wideo. Na potrzeby instalacji wideo Projection on the Crisis (2014) rozpoczął badania w samoorganizującym się archiwum Forum Queeres Archiv München, którego Gufler stał się aktywnym członkiem. Ludzkie ciało jest również centralnym punktem jego praktyki, zajmując ważne miejsce w serii luster drukowanych sitodrukiem oraz w instalacji wideo The Responsive Body (2019). W swoich tkaninach sitodrukowych Gufler nawiązuje do artystów, pisarzy, czasopism i utraconych przestrzeni queer. Jego prace były prezentowane w takich instytucjach jak Kunsthalle Mainz; Museum Brandhorst, Monachium; Haus der Kunst, Monachium; Neuer Aachener Kunstverein, Akwizgran; Centraal Museum, Utrecht; Kunstverein Düsseldorf; De Aeliers, Amsterdam; Schwules Museum w Berlinie.

Karol Radziszewski (ur. 1980, Polska) jest artystą multidyscyplinarnym, działającym w obszarze filmu, malarstwa, fotografii i instalacji. Jego oparta na archiwach metodologia przecina wiele kulturowych, historycznych, religijnych, społecznych i genderowych odniesień. Od 2005 roku jest wydawcą i redaktorem naczelnym DIK Fagazine, a w 2015 roku założył Queer Archives Institute. Jego prace były prezentowane w takich instytucjach jak Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Warszawa; Whitechapel Gallery, Londyn; Kunsthalle Wien, Wiedeń; New Museum, Nowy Jork; Phoenix Art Museum, Phoenix; Walker Art Center, Minneapolis; VideoBrasil, São Paulo; Tokyo Photographic Art Museum, Tokio; Kunsthaus Graz, Graz; Muzeum Współczesne Wrocław, Wrocław; Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa i Muzeum Sztuki w Łodzi. Brał udział w kilku międzynarodowych biennale, w tym PERFORMA 13 w Nowym Jorku, 7. Biennale w Goeteborgu, 14. Triennale Bałtyckim i Biennale Teatralnym w Wenecji.

Jaanus Samma (ur. 1982) jest artystą wizualnym mieszkającym w Tallinie. Ukończył Estońską Akademię Sztuk Pięknych z tytułem licencjata w dziedzinie grafiki (2005) i magistra sztuk pięknych (2009). Jego dorobek obejmuje fotografie, instalacje i wideo, których tematyka opiera się na badaniu przestrzeni miejskiej i jej subiektywnych doświadczeniach. Z biegiem lat jego zainteresowania przesunęły się w kierunku gender studies, badając reprezentacje męskiej seksualności i sposoby jej przedstawiania za pomocą środków artystycznych. Interesuje się historią, etnografią i muzealnictwem, a także narracjami stosowanymi na przecięciu tych trzech dziedzin. Jego prace były prezentowane w takich instytucjach jak Kumu Art Museum w Tallinie; Nomas Foundation w Rzymie; Kiasma w Helsinkach; HKW w Berlinie; Muzeum Sztuki w Malmo; Narodowe Muzeum Sztuki Współczesnej w Atenach (EMST); Meet Factory w Pradze. Samma reprezentował Estonię na 56. Biennale w Wenecji i uczestniczył w kilku międzynarodowych biennale, w tym w 2. Międzynarodowym Biennale Sztuki Współczesnej w Rydze.