Krzysztof Maniak jest postacią co najmniej niestandardową. Bardzo wcześnie, bo jeszcze na studiach dostrzeżony przez kuratorów, pokazywał swoje prace m.in. na najważniejszej wystawie przeglądowej sztuki polskiej ostatnich lat „Co widać” w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, w zeszłym roku został laureatem konkursu Artystyczna Podróż Hestii. Zamiast wykorzystywać w stu procentach szanse, jakie się przed nim otwierają, wraca do Tuchowa, rodzinnego miasteczka pod Tarnowem. Maniak inaczej nie może; bodźcem do działania jest dla niego bezpośredni, długotrwały kontakt z naturą. Na ostatnim roku studiów na krakowskiej ASP zrezygnował nawet z mieszkania w Krakowie i do miasta dojeżdżał tylko raz w tygodniu. Tak samo było, kiedy w ramach stypendium APH spędził miesiąc w Nowym Jorku. Tłem prac, które tam zrealizował nie są ikoniczne drapacze chmur, a krzaki w Central Parku. Maniak z rozbrajającą szczerością przyznaje, że nad artystyczne salony przedkłada spokój tuchowskiego Księżego Lasu, a zamiast rozmów z kuratorami woli wydeptywanie leśnych ścieżek i dotyk kory drzewa.
Kto pierwszy raz styka się z twórczością Krzysztofa Maniaka może pomyśleć, że jego sztuka to wyrachowana strategia, skalkulowana na osiągnięcie sławy outsidera lub odwrotnie - naiwność. Czy na serio dorosły facet po studiach przytula się do obsypanego kwiatami krzewu różanego? Naprawdę filmuje się w geście intymnej relacji z jagodami śnieguliczki? Nasze, odbiorców sztuki współczesnej, oczy i umysły są zdeterminowane przez odziedziczony jeszcze po czasach Kartezjusza sceptycyzm wobec wszystkiego, co oglądamy. Mało w nas zostało romantyzmu i wiary w autentyczne, ludzkie uczucia. Artyście również wyznaczyliśmy rolę bardziej analityka, socjologa niż poety, a sami zamiast poezji czytamy częściej reportaże i polityczne polemiki. Sztuka Krzysztofa Maniaka nad perspektywę globalną przedkłada lokalną; interesuje go to, co jest tu i teraz: falowanie traw na wietrze, zmieniające się pod wpływem naturalnego światła kolory, faktura i kształt kamienia.
Prace z cyklu "Przypomina mi się śnieg" to w większości autoportrety wobec natury. Artysta w bardzo bezpośredni sposób pokazuje na nich zapis swoich interwencji w plenerze.

Krzysztof Maniak pracuje nie tylko z obrazem. Ważna jest dla niego również warstwa językowa i to, w jaki sposób wrażenia wzrokowe tłumaczone są przez nas na słowa. Efektem jego wychodzenia w teren są fotografie i zapisy wideo, ale także zapiski, które swoją lapidarną formą i poetyckością przypominają haiku:

Po prostu zawracamy, bo coś się kończy. Bieg wsteczny, ułamek pejzażu w lusterku cofania.
Ostry podjazd, buksowanie kół, zgrzyt, bezwładny, owalny ruch ciała.
Ruszyliśmy z końcem zimowego dnia. Fioletowe niebo, szary, sflaczały śnieg w fosie, nie ma nawet kilku centymetrów kwadratowych czystej powierzchni. Błyszcząca lepiąca się do butów droga.
Wszystko pozamykane. Resztki otarć słońca na korze przydrożnych drzew. Na miejscu będziemy dopiero pod wieczór.
Przejedziemy przez większe miasto, do którego wprowadzą nas billboardy i reklamy.
Zacznie się tymi małymi, pojedynczymi, nieśmiało wstawianymi przy prywatnych domkach, przez coraz większe, aż do gigantów na kilkaset metrów przed centrum.
Czerń drogi, czerń nieba, niechęć przed opuszczeniem nagrzanego auta, przed rozstaniem, nawet wyjściem na zewnątrz.
Jeszcze ostatni postój, tankowanie za 50 zł, szybki papieros trochę dalej, aby nic nie wybuchło.
Nie odjeżdżajcie beze mnie.
Dostrzegam jeszcze horyzont. Jest jak miodownik, ciepły.
Ufamy kierowcy, zna drogę tę lepszą, pustą, opłotkami.
Muzyka. Nie teraz. Może jak zacznie kropić. Kropla po kropli, od momentu włączenia wycieraczek, do kaskad wody oblewających przednią szybę. Wówczas to, co narastało cały dzień, spłynie.
Czy to będzie ciepły deszcz? Każdy dzień staje się dłuższy od poprzedniego, echo.
Zacząłem pracę, o śniegu.

Krzysztof Maniak

ur. 1990 w Tuchowie. Studia na Wydziale Grafiki ASP w Krakowie (2010/2011), a następnie na Wydziale Intermediów ASP w Krakowie, którego jest absolwentem.

Wybrane wystawy indywidualne:
2015 - „30 sekund wiszenia na gałęzi zanim pękła”, BWA Katowice, Katowice
2014 -„Rysy”, Galeria Dwie Lewe Ręce, Katowice
2014 -„Zatrzymane”, Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej / Baszta Czarownic, Słupsk

Wybrane wystawy zbiorowe:
2016 - „Poznawać, Działać, Dzielić się”, wystawa i charytatywna aukcja sztuki Fundacji Razem Pamoja, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa
2016 - „7 Jednodniowych Wystaw W Krakowie Przed Aukcją W Warszawie”, Księgarnia / Wystawa, Kraków
2015 - „Walka o ogień”, wystawa finalistów V edycji konkursu Fundacji Grey House, Galeria Szara Kamienica, Kraków
2015 -„Przejście”, prezentacja prac w Wideo Galerii MOS, Małopolski Ogród Sztuki, Kraków
2015 - „Duża Sztuka”, Gmina Wieprz
2015 - „WARM UP”, Galeria Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki, Kraków
2015 -„Mycorial Theatre II”, Rabka Zdrój
2015 - „Real-time art”, Kopanka
2015 - „Mocne stąpanie po ziemi” wystawa w ramach projektu Rezerwat, BWA Tarnów, Tarnów
2015 - „Rybie Oko 8”, wystawa finalistów konkursu, Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej / CAT, Ustka
2015 - „Mocne stąpanie po ziemi” wystawa w ramach projektu Rezerwat, BWA Katowice, Katowice
2015 - „Bycie i Czas”, TRAFO, Szczecin
2015 - „Spoczywanie / Repose”, Kraków / Lanckorona / Znamirowice
2015 - „Artystyczna Podróż Hestii 2015”, wystawa finalistów konkursu, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Warszawa
2014 - „Intermedia.mov.”, KinoLab CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa
2014 - „VideoNews”, Galeria Labirynt, Lublin
2014 - „Valley of Shadows”, Cellar Gallery, Kraków
2014 - „Into the Country”, Salt Ulus, Ankara
2014 - „Co widać. Polska sztuka dzisiaj”, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Warszawa
2013 - 22. dokumentART Europejski Festiwal Filmów Dokumentalnych, pokaz pt. „Krótki wymiar emocji”, Kino Zamek, Szczecin
2013 - „Rybie Oko 7”, wystawa finalistów konkursu, Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej Baszta Czarownic, Słupsk
2013 - „Barbarzyńcy”, Małopolski Ogród Sztuki, Kraków
2013 - „Sztuka-Obiekt-Zapis 5”, wystawa podczas V Festiwalu Sztuka i Dokumentacja, PREXER-UŁ, Łódź
2013 - „aniMOS”, Małopolski Ogród Sztuki, Kraków

Nagrody i wyróżnienia:
- Nagroda główna w konkursie „Artystyczna Podróż Hestii 2015”, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Warszawa 2015
- Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego dla studentów uczelni artystycznych, 2014
- Wyróżnienie honorowe, Biennale Sztuki Młodych „Rybie Oko 7”, Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej, Słupsk / Ustka 2013
- Nagroda główna w kategorii Sztuki Wizualne, w konkursie Programu 3 Polskiego Radia „Talenty Trójki 2013”
- Wyróżnienie w kategorii Forma, VII Festiwalu Filmów i Form Jednominutowych „TheOneMinutes”, Gdańsk 2012

Rezydencje:
Residency Unlimited - rezydencja w ramach konkursu „Artystyczna Podróż Hestii”, Nowy Jork, sierpień 2015

Wybrane teksty i publikacje:
- „Tam wszystko musi być wielkie, nawet w galerii sztuki” z Krzysztofem Maniakiem i Martą Kudelską rozmawia Adam Mazur, Szum, 08.11.2015
- „Rybie Oko 8”, katalog wystawy finalistów, wydawnictwo Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej, 2015
- „Katalog czułych gestów”, Daria Skok, Magazyn O.pl, 05.08.2015
- „Mocne stąpanie po ziemi”, katalog wystawy, wydawnictwo Galerii Sztuki Współczesnej BWA Katowice, 2015
- „Chciałem, aby coś po mnie zostało” z Krzysztofem Maniakiem rozmawia Marta Kudelska, Hiro nr 49 str. 38-39, 2015
- „Kierunek Sztuka”, rozmowa Marty Mach, Zwykłe Życie nr 9 str. 184-185, 2015
-„Figura zatrzymania” z Krzysztofem Maniakiem rozmawia Karolina Plinta, Szum, 07.06.2015
-„30 sekund melancholii”, Zuzanna Sokołowska, ArtPapier, 15 lutego 4 (268) / 2015
- „30 sekund wiszenia na gałęzi zanim pękła”, Marta Lisok, tekst kuratorski do wystawy, 2015
- „Rysy”, Marta Kudelska, tekst kuratorski do wystawy, 2014
- „Powieszony wróbel”, Katarzyna Nalezińska, tekst do wystawy „Rysy”, 2014
- „To oni czuli się źle…”, Andrzej Leder, tekst towarzyszący wystawie „Into the Country”, 2014
- „Wolę unikać typowych zauroczeń” z Krzysztofem Maniakiem rozmawia Katarzyna Nalezińska, Obieg, 14.05.2014
- „Konstrukcje z gałęzi” z Krzysztofem Maniakiem rozmawia Arek Gruszczyński, Notes. Na. 6. Tygodni, (90) str. 95-97, 2014
- „Co widać. Polska sztuka dzisiaj”, Sebastian Cichocki i Łukasz Ronduda, tekst kuratorski do wystawy, 2014
- „Rybie Oko 7”, katalog wystawy finalistów, wydawnictwo Bałtyckiej Galeria Sztuki Współczesnej, 2013